هرچند مال من نشدی ولی خیلی چیزا ازت یاد گرفتم.

یاد گرفتم که هیچ کس ارزش شکستن غرورمو نداره. یاد گرفتم تو زندگیم به اون که بفهمم چقدر دوستم داره هر روز دلشو به بهونه ای بشکنم . یاد گرفتم گریه های هیچ کس رو باور نکنم.یاد گرفتم بهش هیچ وقت فرصت جبران ندم یاد گرفتم هر روز دم از عاشقی بزنم ولی خودم عاشق نباشم.

اینو باید به عرفان میگفتم. نمیدونم چه جوری باید فراموشش کنم خودشو کارایی که با من کرد نمیتونم ببخشمش.

ماسه ها فراموشکارترین رفیقان راهند پا به پایت می آیندآنقدر که گاهی سماجتشان در همراهی حوصله ات را سر میبرد اما کافی است تا اندکبادی بوزد یا خرده بادی برخیزد تابرای همیشه از حافظه ضعیفشان رد پایت پاک شود......

من از نسل ماسه نیستم از نسل صدفم .... صدفهایی که به پاس اقامتی یک روزه تا دنیا دنیاست صدای دریا را برای هر گوش شنوایی زمزمه میکنند......

چند روز منتظر و باز خبری نشد.

دیروز رفتیم سر خاک بابام امروزم مراسم خواستگاری خواهرم برای دومین روز بود. موافقت کردن به سلامتی. حالا چند روز ما فرصت خواستیم تا بیشتر فکر کنیم.

من منتظر ماندم و باز خبری نشد دلم بی هوا گریه کرد. تو هم یه روزی حال مرا میفهمی.

الان مامان با ابی و رضا و مریم رفتن سر خاک خاله ناهارو آماده کردم نشد بریم سر خاک بابا. دیشب خوابشو دیدم.

اصلا گیج گیجم نمیدونم وقتی نشستم بهتر یتونم بگم تا وقتی پای کامپیوتر میام همه چی یادم میره نمیدونم چی بنویسم.باید گوشیمو عوض کنم از این گوشیای ساده بدم میاد آدم حوصلش سر میره وقتی تنهاست نمیدونه چه کار کنه حالا اگه بشه عوض کنم اگه بودجه داشته باشم البته.

بعد عید به امید خدا بشه به کارام سر و سامون بدم دیگه وقت وقت به خود رسیدنه به کسیم دیگه فکر نمیکنم تمام اتفاقات زندگیمو فراموش میکنم.

از آدمهایی که در پس نگاه سردشان با لبخندی گرم تو را فریب میدهند دلم میگیرد.

الان که دارم این مطلبو مینویسم همه دارن با هم حرف میزنن. دیروز رفتیم سر خاک بابا غروب اومدیم خونه. همه جمع بودیم جای خالیه بابا حس میشد. بابا بود مینشست حرف میزد اما دیشب وقتی همه بودن کسی نبود که..........

وقت کوچ کردن به فروردین وقت بخشیدن و صاف کردن دل پس مرا ببخش اگر با نگاهی یا صدایی یا زبانی بر دلت ترکی انداختم.این عید باستانیو به همه دوستای خوبم از همین جا تبریک میگم سال پر از امیدو شادی و موفقیت باشه برای همه.