خونه ام روز 20 جشن فارغ التحصیلیمون بود. دیگه همه از هم جدا شدیم. دیگه اون روزای خوب تموم شد.

زیادم ناراحت نیستم. باید یه روز تموم میشد.حوصله نوشتن ندارم.

دلم گرفته. همه چی برعکس خواستت پیش میره.

یه حرکت میخوام همین الان بزنم.

 وقتی میام مطلبی بنویسم مخم هنگ میکنه چیزی به ذهنم نمیاد. وقتی تو خنه ام کلی حرف واسه گفتن دارم ولی تا پای نوشتن میام همه از ذهنم میپره.

این روزا اصلا نمیدونم چی شده نمیتونم درست روی چیزی تمرکز داشته باشم. ذهنم فقط درگیر یه مساله است نمیدونم چه جوری حلش کنم.

چه تکرار بیخودی. بازم مسیر اشتباهی رو انتخاب کردم.

چرا نمیتونم با دلم یکمی صادق باشم؟ چجور آدمیم هنوز انگاری خودمو نشناختم. چرا تو همه چی دارم کم میارم. چقدر باید غرورمو بشکنمو زیر پام خوردش کنم فقط به خاطر خواسته دلم.

چرا باید اجازه بدم که بقیه با غرورمو دلم بازی کنن دلمو بشکنن و من فقط سکوت کنم؟؟ چرا وقتی دلم میشکنه خدا اون لحظه معلوم نیست کجاست.

من تمام تلاشمو واسه به دست آوردن خواستم کردم اما کو اون حرفی که میگفتن از تو حرکت از من برکت؟؟؟؟؟ پس خدا کجاست مشغول ذکر گفتن کیه که وقت شنیدن صدای منو نداره. تا کی باید منتظر جواب بمونم.

واقعا از حرفای تکراری از روزای تکرای از همه ای روزایی که میانو میرن خسته ام. از این که همش شنیدم مصلحتت شاید نیست شاید داره امتحانت میکنه شاید شایدای الکی خسته و متنفر شدم.

اگه مصلحتی قراره در کار باشه پس چرا این اتفاقات باید بیفته و تو نتونی اتز پسش بر بیای؟؟؟ اگه مصلحت نیست اتفاق نیوفته سر راهت کسی قرار نگیره.

دلتو میشکنن مصلحته آزمایش خداست؟؟ چقدر دیگه بابا. آدم تا یه حدی صبر داره. من ایوب نیستم دارم میبرم کم آوردم.

از این شاخه به اون شاخه پریدن خسته شدم. یه زندگی ثابت میخام.

کجایی تو؟؟؟ داری میبینی ولی انگار نمیبینی میشنوی انگار نمیشنوی.

به خدایی خودت بریدم به ظاهر خوبمو به باطن به درون خراب خراب. از درون مرده ام. خودم خودمو دفن کردم.

فکرم واسه هیچی کار نمیکنه.نیمدونم دیگه چکار باید بگم چه جوری بگم که...............

اگه اینم بفهمه که هنوز الان نمیدونه اینقدر داره اذیت میکنه وای به روزی که بفهمه اینم میذاره میره.

چه بده تا آدما میفهمن یکی دوستشون داره بنای رفتنو میذارن.دیگه هیچی حتی دل واسشون مهم نیست راحت رو دلا پا میذارن.

امروز روز امتحانمون تموم شد با همه بچه ها خداحافظی کردی. چه 2 سال زود گذشت.

دلم واسه هیچی اینجا به جز یکی که ندیدمشو با یه خاطره بد از این جا دارم میرم نمیگیره.

دیشب با بچه ها رفتیم رامسر تا ساعت 10 بودیم . دوست داشتم میدیدمش حالا که اونجا بودم اما نشد.

چقدر سخته که یکیو دوست داشته باشیو اون ندونه که تو اونو چقدر میخای. تمام تلاشتم کنی که فقط یه بار ببینیش اما نشه.

دیروز زنگ و اس ام اس زد. اگه تموم آدما کنارت باشنو تو هیچ احساسی بهشون نداشته باشی همیشه تنهایی انگار.

امروز داشتم به این فکر میکردم که چرا من تصمیم گرفتم درسمو ادامه بدم. به بابام قول داده بودم. دلم خیلی گرفته بود نمیتونستم تو خوابگاه بمونم با نیلو بعد ناهار رفتیم لب دریا پاتوق همیشگیشمون. با اینکه دیشب فقط 2 ساعت خوابیده بودم اونم همش از خواب میپریدم فکر آشفته نتونستم بخوابم فقط چشامو انگاری بشتم تظاهر به خواب کنم.

فکرم واقعا آشفته است. چند وقت پیش با یاشار دوست شدم. دوستسمون در حد کمک کردن به هم.یه دوستیه اجتماعی. برای اولین بار تو بغلش گریه کردم همه چیزایی که واسم اتفاق افتاده بودو واسش تعریف کردم. یکی که فقط بتونی براش حرف بزنی.اونم مثل من تنهاست. یه چیزایی میگه که آدم توش میمونه.

پسر خوبیه به عنوان یه دوست قبولش دارم چون حداقل بهم دروغ نمیگه منو سر کار نمیذاره.

دلم واسه عمار یه ذره شده. نمیدئنم با اینکه دوستشمون زیاد نبود اما نمیتونم فراموشش کنم.

4سال با عرفان بودم هیچ خاطره ای یادم نمیاد جز زخم زبوناش. اما 3ماه شای کمتر با عمار بودم اما بهترین خاطراتو باهاش داشتم. خاطرات خاصیو باهاش دارم. مقصر خودم بودم که این رابطه تموم شد. اول سر کاری بود و اون دنبال من نمیدونستم یه روز خودم باید منتظرش باشم. واقعا نمیدونم چم شده عاشق شدم انگاری. هی به خودم میگم که خودت زنگ بزن اما غرورمو چکار کنم چقدر بشکنمش.

با اینکه الان با یکی دوستمو میتونه جاشو برام بگیره اما نمیتونم باهاش ارتباطی داشته باشم.از نظر روحی ارضام نمیکنه. خیلی احساس تنهایی میکنم. میخام برگرده. عرفانو توی دلم برای همیشه کشتم.

اینارو نوشتمو فقط گریه کردم با اینکه با نیلو لب دریا سیر گریه کرده بودم اما تا یاد عمار میوفتم نمیتونم جلو اشکامو بگیرم.

یاشار شبا زنگ میزنه آرومم میکنه تنها کسی که درد منو میدونه.

چه رسم جالبیست محبت را میگذارد پای احتیاجت،صداقت را میگذارد پای سادگیت، سکوت را میگذارد پای نفهمیت،  نگرانیت را میگذارد پای تنهاییت، و وفاداریت را پای بی کسیت.

چقدر بده آدم یکیو دوست داشته باشه اما نتونه بیان کنه.

چقدر دیگه میشه غرورتو بشکنی اما هیچکی ندونه.چرا کسی واسه غرورت ارزشی قایل نشه؟؟؟؟؟؟؟

نمیدونم این روزا خدا سرش کجا گرمه؟؟؟؟؟ انگاری صدایی نمیشنوه........

وااااااااای میشه بگی کجایی؟ حالم از این زندگی بهم میخوره.

چقدر بیهوده میگذره. چرا اونیو که دوست دارم نمیتونم بهش بگم. دارم از تو خالی میشم.

خدایا فقط دوست دارم روز منم برسه