نمیدونم از کجا شروع کنم... از کدوم روزای خودم...از روزایی که پای یکی هدر دادمو قدر ندونست خیلی بی مقدمه رفت...

از روزایی که بدترین شرایط زندگیم بهش نیاز داشتمو اون خیلی راحت پشت به همه چی کرد و رفت که خوشیهاشو شادیهاشو با یکی دیگه قسمت کنه ولی نخواست پیش کسی که یه عمر نفسش برای اون اومد و رفت... زنگیشو برای اون گذاشت حالا که شرایطش چیز دیگه ای شده به اون بیشتر از هر چیز دیگه ای نیاز داره نخواست بمونه خیلی راحت گفت و رفت....

بعد اون تموم خاطراتشم رفت... هیچ خاطره ای هیچ روز خوشی برام تو ذهنم نموند... آخه بد رفت...خاطراتشو جا نذاشت همه رو با خودش برد...

روزای خوشمو ازم گرفت روزای خوشش داره میگذره...

خدایا اونی که دلمو شکست نه...اونایی که دل شکوندن چقد پیشت عزیزن

برو خوشبخت بشی اما بدون دلم هنوز شکستنتو....هنوز بی اعتنا گذشتنو رفتنتو.. یادش نرفته و نخواهدم رفت ...

فقط یادت باشه اگه یه جایی بد آوردی یا که  دلت شکست بدون هنوز حلالت نکردم...باید یه روزی تقاص پس بدی من ببینم و بشنوم..

باید خدا خدایی کنه واسم...

خدایا...

دریافته ام کسی که میگوید

برایم دعا کن

از روی عادت نمیگوید...

     کم آورده است.....

دخل و خرجش دیگر با هم نمیخواند

صبرش تمام شده است

ولی... دردهایش هنوز باقی است

مهربانم....

کاش میدانستی چقدر دردناک است

شنیدن جمله

برایم دعا کن...

خدایا کمکش کن

هنوز به معجزه کرامتت ایمان دارد

همه دعا میکنند که بدهی

اما....

اما من دعا میکنم نگیری

هنگامی که ثروتم دادی....خوشبختی ام را....

هنگامی که تواناییم دادی...عقلم را

هنگامی که مقامم دادی...تواضعم را

هنگامی که تواضعم دادی...عزتم را

هنگامی که قدرتم دادی... عفوم را

هنگامی که تندرستی ام دادی...ایمانم را

و آنگاه که فراموشت کردم....فراموشم مکن